Η ραιβοϊπποποδία είναι μία από τις πιο συχνές συγγενείς παραμορφώσεις των οστών και των αρθρώσεων του ποδιού στα νεογέννητα (1 στα 1000), στα οποία το πόδι είναι στραμμένο προς τα μέσα και κάτω.
Ποια τα αίτια της Ραιβοϊπποποδίας;
Η ακριβής αιτιολογία είναι άγνωστη. Θεωρείται ότι εμπλέκονται γενετικοί, περιβαλλοντικοί και ενδομήτριοι παράγοντες καθώς και το οικογενειακό ιστορικό.
Πως γίνεται η διάγνωση της ραιβοϊπποποδίας;
Η διάγνωση τίθεται υπερηχογραφικά κατά την καθορισμένη παρακολούθηση της εγκύου από τον υπερηχολόγο – γυναικολόγο της περίπου κατά την 20η εβδομάδα της κύησης. Κατά τη γέννηση, τα ποδαράκια του νεογέννητου βρίσκονται σε έσω στροφή, υπτιασμό και βράχυνση λόγω ρικνών τενόντων της έσω πλευρά της γαστροκνημίας, της ποδοκνημικής άρθρωσης και του άκρου ποδός.
Η παραμόρφωση του ποδιού μπορεί να είναι εύκαμπτη λόγω ενδομήτριας θέσης και συνήθως αυτοδιορθωνεται χωρίς θεραπεία ή δύσκαμπτη, οπότε τίθεται η διάγνωση της ιδιοπαθούς ραιβοϊπποποδίας η οποία απαιτεί θεραπεία.
Πως αντιμετωπίζεται η ραιβοϊπποποδίας;
Η πλειοψηφία των περιπτώσεων αντιμετωπίζεται συντηρητικά με άμεση εφαρμογή ειδικών διορθωτικών γύψων από την πρώτη κιόλας εβδομάδα για περίπου 6 με 12 εβδομάδες με τη μέθοδο Ponseti. Μετά την περίοδο χειρισμών και γύψων, περίπου το 90% των μωρών θα χρειαστεί μια μικρή επέμβαση για την απελευθέρωση του Αχίλλειου τένοντα, η οποία πραγματοποιείται διαδερμικά. Κατόπιν εφαρμόζεται νέος γύψος για 3 εβδομάδες, και όταν αφαιρεθεί, η ραιβοϊπποποδία θα έχει διορθωθεί σχεδόν πλήρως. Έκτοτε και μέχρι την ηλικία των 4 ετών χρησιμοποιούνται ειδικά παπουτσάκια συντήρησης της διόρθωσης. Η αντιμετώπιση της ραιβοϊπποποδίας με τη μέθοδο Ponsetti έχει άριστα αποτελέσματα (90-95% επιτυχία).
Ένα μικρό ποσοστό παιδιών με ιδιοπαθή ραιβοϊπποποδία μπορεί να παρουσιάσει υποτροπή της πάθησης, κυρίως λόγω κακής συμμόρφωσης στη παραπάνω θεραπεία.
