Η επιφυσιολίσθηση είναι από τις πιο συχνές παθήσεις του ισχίου στην προεφηβική και εφηβική ηλικία κατά την οποία η διαχωρίζεται η επιφυσιακη πλάκα και παρεκτοπίζεται μηριαία κεφαλή από το υπόλοιπο μηριαίο. Εμφανίζεται σε ηλικίες 9 εώς 15 ετών με την ίδια συχνότητα και στα δυο φύλα, συνήθως σε παχύσαρκα ή ταχέως αναπτυσσόμενα παιδία.
Ποια τα αίτια της επιφυσιολίσθησης;
Η ακριβής αιτία είναι άγνωστη. Θεωρείται πολυπαραγοντική νόσος, στην οποία εμπλέκονται μηχανικοί (παχυσαρκία, ύψος, αυξημενή οπίσθια κλίση μηριαίου αυχένα, αυξημένη λοξότητα επίφυσης), ενδοκρινολογικοί (υποθυρεοειδιςμος, υπογοναδισμός) και γενετικοί λόγοι. Στο 1/3 των περιπτώσεων αναφέρεται ιστορικό τραυματισμού, ενώ στις υπόλοιπες περιπτώσεις είναι αποτέλεσμα χρόνιων μικροτραυματισμών που οδηγούν σε προοδευτική ολίσθηση.
Ποια είναι τα συμπτώματα της επιφυσιολίσθησης;
Κύριο σύμπτωμα είναι ένας βαθύς πόνος που μπορεί να εντοπίζεται στο ισχίο, στην έσω επιφάνεια του μηρού ή και στο γόνατο, ο οποίος να έχει ξεκινήσει οξέως ή να διαρκεί για μήνες. Οι ασθενείς έχουν συνήθως ανταλγικό βάδισμα και περιορισμό στις στροφικές κινήσεις του ισχίου.
Πώς γίνεται η διάγνωση της επιγυσιολίσθησης;
Απαιτείται λεπτομερές ιστορικό και κλινική εξέταση του ασθενούς. Απεικονιστικος έλεγχος με ακτινογραφίες είναι απαραίτητος. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να ζητηθεί μαγνητική τομογραφία.
Ποια η θεραπεία της επιφυσιολίσθησης;
Η θεραπεία της επιφυσιολίσθησης είναι χειρουργική (διαδερμική σταθεροποιήση μηριαίας κεφαλής με κοχλία), και στόχο έχει τη πρόληψη περαιτέρω ολίσθησης, τη διατήρηση της αιμάτωσης μηριαίας κεφαλής και εάν είναι δυνατό τη διόρθωση της παραμόρφωσης. Το 1/5 των ασθενών θα εμφανίσει επιφυσιολίσθηση και στο άλλο ισχίο. Μη έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση της πάθησης μπορεί να οδηγήσει σε μόνιμη παραμόρφωση του ισχίου σε ραιβότητα, ισχαιμική νέκρωση κεφαλής, χονδρόλυση, ανισοσκελία ή πρώιμη αρθρίτιδα.