Οι γονείς διαπιστώνουν τους πρώτους μήνες ζωής του παιδιού , όταν αυτό αρχίζει να χρησιμοποιεί τα δάκτυλά του, ότι ο αντίχειρας είναι σε μόνιμη κάμψη ή «ανοίγει» με δυσκολία.
Παθογένεια
Η καμψη του αντίχειρα εξασφαλίζεται κυρίως από το μαύρο καμπτηρα του αντίχειρα. Ο τενοντας αυτού του μυός στη πορεία του κατα μήκος του αντίχειρα, διέρχεται από διαφορά δακτυλιοειδή τένοντα έλυτρα , τα pulleys. Παχύνσεις των pulley έχουν ως συνέπεια τη δυσκολία κύλισης του τένοντα εντός αυτών και συνεπακόλουθα την χαρακτηριστική κλινική εικόνα της νόσου. Συνηθέστερα προσβάλλεται τον κεντρικό A1 pulley.
Αντιμετώπιση
Σε νεογνά κάτω του 1 έτους, η πάθηση συνήθως αυτοιαται σε ποσοστό 30%. Συστήνονται καθημερινές ασκήσεις έκτασης του αντίχειρα,, ακινητοποίηση με ειδικό νάρθηκα εκτάσεως και παρακοκουθηση. Σε Παιδιά μεγαλύτερα των 2 ετών ή σε αποτυχία της συντηρητικής θεραπείας, απαιτείται χειρουργική αντιμετώπιση του προβλήματος για την οριστική διάνοιξη και απελευθέρωση του τένοντα και την αποφυγή μόνιμης σύγκαμψης των δακτύλων.