Κάθε γόνατο έχει δυο μηνιαίους, τον ´έσω και τον έξω μηνίσκο. Οι μηνιαίοι είναι ελαστικές ινοχόνδρινες δομές σχήματος μισοφέγγαρου και λειτουργούν υποστηρικτικά, απορροφώντας τους κραδασμούς κατά την κίνηση του γόνατος και κατανέμοντας το βάρος ομοιόμορφα σε όλη την επιφάνεια της άρθρωσης.
Η ρήξη μηνίσκου αποτελεί μια από τις συνηθέστερες κακώσεις του γόνατος κάθε ηλικίας και οφείλεται είτε σε τραυματισμό είτε σε εκφύλιση λόγω ηλικίας.
Συμπτώματα
- Πόνος στο γόνατο που επιδεινώνεται στο βαθύ κάθισμα
- Αίσθημα μπλοκαρίσματος και αδυναμία πλήρους κάμψης και έκτασης
- οίδημα
Διάγνωση
Απαιτείται λεπτομερές ιστορικό και κλινική εξέταση του ασθενούς. Για την οριστική διάγνωση απαιτείται μαγνητική τομογραφία.
Θεραπεία
Η τελική θεραπεία της ρήξης μηνίσκου εξαρτάται από τον τύπο, την εντόπιση και την έκταση της ρήξης καθώς και την παρουσία ή όχι συνοδών κακώσεων άλλων δομών του γόνατος. Η ηλικία του ασθενούς, οι καθημερινές του δραστηριότητες και η γενική κατάσταση της υγείας του διαδραματίζουν επίσης σημαντικό ρόλο.
Μικρές – ατελείς ρήξεις μπορούν να αντιμετωπιστούν συντηρητικά με τη λήψη αντιφλεγμονώδων φαρμάκων και φυσικοθεραπεία για την ενδυνάμωση των μυών με ισομετρικές ασκήσεις γόνατος, κάμψη και έκταση, διατάσεις και ενδυνάμωση τετρακέφαλου.
Σε αποτυχία της συντηρητικής θεραπείας, μεγαλύτερες ρήξεις, σε αθλητές, σε ασθενείς με κλειδωμένο γόνατος (block) ή με συνοδές κακώσεις όπως ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου ή χόνδρινες βλάβες συνιστάται χειρουργική αντιμετώπιση με αρθροσκόπηση γόνατος.
Ρήξη προσθίου χιαστου
Η ρήξη του πρόσθιου χιαστού είναι μία από τις συχνότερες αθλητικές κακώσεις. Ο πρόσθιος χιαστός αποτελεί έναν από τους βασικότερους συνδέσμους για τη σταθερότητα του γόνατος. Ο τραυματισμός συμβαίνει κατά τη στροφική κίνηση του γόνατος όταν ταυτόχρονα παραμένει σταθερό το σύστοιχο άκρο πόδι στο έδαφος, κατά τη επαφή με αλλά άτομο σε αθλητική δραστηριότητα είτε κατά την απότομη προσγείωση μετά από ένα άλμα ή πτώση.
Συμπτώματα
Κατά την οξεία φάση , κύριο σύμπτωμα είναι ο πόνος, το οίδημα (αίμαρθρο λόγω της τραυματικής ρήξης), η αδυναμία φόρτισης του ποδιού, ο περιορισμός του εύρους κίνηση. Συχνά κατά τη στιγμή του τραυματισμού ακούγεται χαρακτηριστικός ήχος. Μετά τη πάροδο κάποιων ημερών τα συμπτώματα υποχωρούν, αλλά παραμένει το αίσθημα αστάθειας σε καθημερινές ή αθλητικές δραστηριότητες.
Διάγνωση
Απαιτείται λεπτομερές ιστορικό και κλινική εξέταση του ασθενούς. Πολύ συχνά πραγματοποιείται ακτινογραφία και μαγνητική τομογραφία με σκοπό την διαπίστωση των χαρακτηριστικών της ρήξης και τη διάγνωση συνοδών βλαβών όπως κάταγμα, κάκωση ήρήξη μηνίσκου, πλάγιων συνδέσμων και χόνδρινων βλαβών.
Θεραπεία
Η θεραπεία μετά από ρήξη πρόσθιου χιαστού είναι είτε συντηρητική είτε χειρουργική.
Σε άτομα νεαρότερης ηλικίας με αυξημένες απαιτήσεις αθλητικής δραστηριότητας η χειρουργική αποκατάσταση αποτελεί απόλυτη ένδειξη, ενώ σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας με μειωμένες απαιτήσεις δραστηριοτήτων και πιθανές προϋπάρχουσες εκφυλιστικές αλλοιώσεις στο γόνατο μπορεί να συζητηθεί και το ενδεχόμενο συντηρητικής θεραπείας. Η συντηρητική θεραπεία της ρήξης χιαστού περιλαμβάνει ασκήσεις ενδυνάμωσης και ιδιοδεκτικότητας με τη βοήθεια ενός εξειδικευμένου φυσικοθεραπευτή.
Στόχος της χειρουργικής αποκατάστασης είναι η σταθεροποίηση του γόνατος με απώτερο στόχο την αποφυγή δευτερογενών βλαβών που μπορεί να επέλθουν λόγω της αστάθειας π.χ ρήξη μηνίσκου, τραυματισμός αρθρικού χόνδρου και γενικότερα σημάδια οστεοαρθρίτιδας. Κατά τη χειρουργική επέμβαση χρησιμοποιείται αυτόλογο μόσχευμα (οπίσθιοι μηριαίοι, επιγονατιδικός ή τενοντας τετρακεφαλου) το οποίο τοποθετείται αρθροσκοπικά στην ανατομική θέση του τραυματισμένου χιαστού. Ο ασθενής στη συνέχεια ακοκουθα ι μετεγχειρητικά εντατικό πρόγραμμα φυσιοθεραπευτικης αποκατάστασης.